Eerste week in Cape Tribulation

Ik ben eindelijk in Cape Tribulation aangekomen. De reis duurde in totaal 3 uur, dit was met een oversteek van de Daintree river. De Daintree river is een van de grootste rivieren die door het gebied loopt. De rivier staat er dan ook om bekend dat er veel populaties krokodillen er bevinden. Volgens Hugh zijn de krokodillen, ook wel de salty’s, pas gevaarlijk wanneer ze groter zijn dan 3 meter…. 

Bij de aankomst op het station was het wel even wennen. De voorzieningen zijn natuurlijk wat simpeler en het was ook soms wat rommelig. Wat bij mij het grootste impact gaf waren de spinnen. De spinnen die ik eerder in de botanic gardens had gezien waren kleintjes vergeleken bij deze dames. Dit waren Golden orb weavers. De vrouwtjes zijn een stuk groter dan mijn hand, deze spinnen maken dan ook een zeer sterk web van 1 – 1,5 meter groot.

Mijn kamer was vrij simpel en bestond uit een stapelbed en een paar stoeltjes. Terwijl ik de kamer instapte vlogen er een paar kakkerlakken voor mijn voeten weg. Dit had ik al wel verwacht aangezien die overal voorkomen hier maar het blijft niet fijn als je ze rond ziet rennen. De kamer was verder stoffig maar redelijk netjes. Ik had gelijk mijn klamboe opgehangen zodat er geen beestje bij mij komen wanneer ik slaap. Mijn spullen moest ik in een andere kamer zetten. Door de hoge luchtvochtigheid gaan apparaten kapot en kunnen kleren gaan schimmelen.

Na het eten ging Hugh gelijk slapen en was ik alleen. Door de lichten uit te doen wordt er zoveel mogelijk stroom bespaard omdat het station afhankelijk is van de zonnepanelen, het was dus overal pikkedonker. Daar stond ik dan alleen, met een zaklamp omringd door bossen terwijl ik nog moest douchen. Terwijl ik daar door de bossen liep om naar het toilet gebouw te gaan, lette ik erg op want dadelijk loop je tegen een van die gigantische spinnen aan. Helaas was er een groot exemplaar vlak langs het pad naar het toiletgebouw waar je wel langs moest.

Het slapen was een aparte ervaring. In de kamer heb je namelijk geen normale ramen, ze bestaan uit gaas ipv glas. Ik had gelukkig geen last van de geluiden van alle dieren maar wel van de harde regenbuien, hierdoor heb ik de eerste paar nachten slecht geslapen. Nu gaat het al stukken beter en slaap ik gewoon normaal.

De tweede dag dat ik op het station zat ben ik door Hugh erop uitgestuurd om de omgeving te verkennen. Via de Dubji boardwalk liep ik naar Myall beach. De mangrove en het strand waren prachtig. In dit gedeelte van Cape Tribulation zijn er niet zo veel toeristen dus hier was het lekker rustig. Via een pad die over een heuvel ging kwam ik uit bij the lookout en Cape Tribulation beach. Op het strand vloog er ook een groep kaketoe’s rond wat erg mooi was om te zien.

De dagen daarna begon ik wat te wennen aan het leven hier op het station, de spinnen en andere beestjes lijken niet meer zo erg als voorheen. Het is hier ook niet bepaald saai op het station want tot nu toe is er iedere dag wel iemand langsgekomen. Hugh heeft mij ook een prachtige plek laten zien: een paar meter van het station af ligt een creek afgezonderd van de rest van de wereld. Het is een rustig stromend riviertje dat aan beide kanten wordt afgeschermd door stenen waardoor het onmogelijk is voor krokodillen om dit stuk te bereiken. Het water was ondiep en zeer helder. Dit is mijn favoriete plekje geworden.